Donderdag 2-11-1944 – Botsing tussentwee bommenwerpers boven Erp-Veghel (Vervolg 2)
De begrafenis van de acht bemanningsleden te Erp
In de vorige bijdragen werd al beschreven dat acht bemanningsleden werden begraven op het r.-k. kerkhof te Erp. Het waren de volledige bemanning van zeven van de Lancaster HK612 LS-L en één man van de Lancaster PB115 LS-W. De lijken waren al gauw na de crash door een Rode Kruiswagen van de RAF naar het kerkhof van Erp gebracht en nog dezelfde namiddag door een militaire eenheid begraven.
Dit was – overigens toevalligerwijze – niet onopgemerkt aan Erpse inwoners voorbijgegaan. Het was immers
2 november -Allerzielendag en verscheidene mensen bevonden zich op het kerkhof toen de Rode Kruiwagen met de lijken van de omgekomenen arriveerde en de begraafploeg startte met de voorbereidingen voor de teraardebestelling. Al gauw vormde zich een groepje nieuwsgierige belangstellenden bij de ingang van het kerkhof en het bergingshuisje, rechts naast die ingang. Onder hen bevond zich de toen bijna tienjarige Antonet Smits (thans Mevr. A. Peeters-Smits te Erp). Zij weet zich heden ten dage nog meerdere details van de gebeurtenis op het kerkhof scherp te herinneren. En met haar zullen dat nog wel meer Erpse inwoners zijn. De ambulance parkeerde bij de ingang van het kerkhof in de Schoolstraat. Bloedsporen aan de zijkant van de wagen vielen meteen op en attendeerden de bezoekers erop dat er wellicht iets bijzonders aan de hand was. Rechts in de hoek van het kerkhof stond – toen al – het bergingshuisje met in ieder geval aan de voorkant (richting Calvarieberg) een grote deur. Rondom was een stuk kerkhofterrein afgezet door middel van een lage haag. Over de heg heen en door de openstaande deur van de berging naar binnen kijkend zagen de mensen hoe de begraafploeg de omgekomen vliegers gereed maakte voor de begrafenis. De lijken werden ontdaan van hun zware vliegerkleding, welke buiten de berging op een stapel werd gelegd. Men zag hen naar persoonlijke eigendommen/identiteitspapieren zoeken in broek- en jackzakken en het een en ander noteren. Daarna werden zij in een deken of gelijkend kleed gewikkeld – zij werden niet gekist. Inmiddels bleken ook al de graven te zijn gedolven – acht op een rij. Antonet en met haar andere Erpse inwoners hebben later op de namiddag ook nog een blik kunnen werpen op de toen nog niet gesloten graven met de in de dekens gewikkelde stoffelijke overschotten erin gelegd. De graven moeten pas laat op de middag gesloten zijn.
De militairen van de begraafploeg droegen een cap als hoofddeksel, waaruit valt af te leiden dat het hoogst waarschijnlijk RAF-mensen waren en wellicht behorend bij de medische ploeg gelegerd in de jongensschool.
Conform de uitgangspunten van de Britse gravendienst (de Commonwealth War Graves Commission) zijn de gesneuvelden op het kerkhof in Erp gebleven en niet overgebracht naar een afzonderlijk oorlogskerkhof. Opgraving gevolgd door herbegraving op een apart oorlogskerkhof geschiedde in het algemeen alleen vanuit veldgraven en tijdelijke begraafplaatsen. De acht jonge vliegers, die hun leven offerden voor onze vrijheid en dit leven ongewild en zo plotseling lieten in de naaste omgeving van hun graven hebben dus een permanente rustplaats op het kerkhof in Erp gekregen.
De eerste twintig à vijf en twintig jaren na de oorlog kwamen nog regelmatig familieleden en kameraden van de gesneuvelden de graven bezoeken; dat is de laatste decennia sterk verminderd. De ouders van de gesneuvelden zijn allang overleden en ook de rangen van broers en zusters en andere familieleden, toch van dezelfde generatie als de omgekomenen, dunnen sterk uit of zijn wegens hun leeftijd niet meer of met de grootste moeite nog in staat om de reis naar Erp te maken.
DUS: laten wij hen niet vergeten – leg er eens een bloemetje neer- uit respect en als eerbetoon.
Een deel van de graven van de omgekomen leden van de Lancasters, neergestort op 2-11-1944, en de drie Amerikanen (links achteraan) op het r.-k. kerkhof te Erp.
Achteraan rechts op het kerkhof vóór de Dakota-propeller. Foto uit 1944 – 1945.