Zaterdag 11 mei 1940 – De Duitsers in Erp 3.
Het tracé van de vroegere verharde weg naar Boekel wijkt af van het huidige, althans net voordat Erp wordt binnengereden. Ongeveer ter hoogte van het militair complex boog de weg toen, komende van Boekel, links af om tussen het huidige pand van Schildersbedrijf v.d. Bogaard en de verbouwde boerderij van de families Smits en v.d. Wijdeven (Wasaa) door Erp binnen te komen. Meteen na deze huizen volgde een splitsing n.l. rechtsaf de Cruijgenstraat in en linksaf Den Uil ‘op’. Een honderdtal meters voor deze splitsing kwam vanaf de Aa en het brugje – de vonder – over de Aa een zandwegje uit op de weg naar Boekel, het Beemdsteegje genaamd. Hier stonden die zaterdagvoormiddag Frans v.d. Ven, directeur van de melkfabriek, en Haske Versteegden, vrachtrijder, de binnentrekkende Duitse stoet gade te slaan. De Nederlandse soldaat zat toen nog op een van de Duitse tanks en riep hun toe zijn familie in Boekel te willen waarschuwen en deze op de hoogte te brengen van zijn benarde situatie. Aangekomen bij de bovengenoemde panden stieten de Duitsers op een wegversperring van op de rijweg geplaatste met zand en beton gevulde putringen. Het huidige pand van het schildersbedrijf werd toen bewoond door klompenmaker Harrie Bouwmans en de boerderij door het pas getrouwde paar H. Pennings-Leenders. Bouwmans was met zijn vrouw thuis toen de Duitsers arriveerden, het echtpaar Pennings was naar familie in het Hurkske gevlucht. Het putringenobstakel leverde de Duitsers niet veel vertragingen op. Zij sloegen zware stalen kettingen om de putringen, koppelden het geheel aan één van de sterke tanks en werden toen een voor een van de weg af getrokken. De doortocht was na een korte tijd weer vrij gemaakt; het was toen nog maar amper 10.30 uur.
Bij de splitsing vervolgde een deel van de colonne zijn weg via de Cruijgenstraat naar het centrum, Harmonieplein en omgeving, een ander deel ging via Den Uil naar de Hezelstraat en de Brugstraat en stiet daar op de gesprongen brug over de Aa.
We volgen eerst de groep, die naar het centrum reed. Deze afdeling volgde de Cruijgenstraat en reed vanuit deze straat het Harmonieplein op, alwaar toen nog de kiosk stond. Bij het toenmalige huis van dokter Henrar kwamen de tanks en pantserwagens de hoek om; dit was ongeveer ter hoogte waar nu zaal Van Haandel staat. Onmiddellijk grendelden zij de toegangswegen af. Eén tank werd geplaatst voorbij het pand van Brouwers met de kanonsloop gericht op Schansoord en één tank bij bakker Van Dijk/huis fam. Otten met de loop gericht de Kerkstraat in. Het Harmonieplein was in de kortste keren vol met Duitse voertuigen en troepen. Zij konden voorlopig niet verder; de overgangen over de Aa en de Zuid Willemsvaart waren nog geblokkeerd en/of nog niet in hun bezit.
Crist v.d. Ven had aan het Harmonieplein een café (gelegen tussen de woning van Dokter Henrar en het vroegere parochiehuis). Amper in Erp gearriveerd legden de Duitsers al beslag op zijn caféruimte; er werd een soort verbindingspost/telefoondienst geplaatst. Zijn vrouw Antje moest eieren bakken voor de officieren, die over eigen, met hun namen gemerkt, bestek beschikten. Uit het huis van Dokter Henrar haalden zij een zware divan, welke in het biljartgedeelte van het café werd geplaatst. Alleen officieren mochten hierop rusten. Er ontstond veel in- en uitgeloop die zaterdagmiddag, maar in de loop van Pinksterzondag 12 mei, vertrok het gehele gezelschap weer en keerde de rust terug. De Duitsers voerden ook nog enkele Nederlandse militairen mee, waarschijnlijk tijdens hun opmars vanaf Mill zo hier en daar krijgsgevangen gemaakt. Tijdens het oponthoud in Erp werden deze enige tijd in een rijtje voor het gemeentehuis gezet, bewaakt door een Duitse soldaat.
Een groepje Duitse soldaten ontwaarde op zeker moment het café v.d. Ven en ging het binnen op zoek naar een biertje. De soldaten lieten hun geweren onbeheerd achter bij de kiosk. Wellicht onder het motto: ‘een soldaat zonder geweer is geen soldaat’ werd door een officier, die dit, tegen iedere instructie ingaand, vergrijp ontdekte, opgetreden. Terwijl de officier op de kiosk stond en vandaar zijn bevelen schreeuwde moesten de soldaten als straf een groot aantal rondjes rond de kiosk lopen. Het was tenslotte oorlog… De gemeentesecretarie was die zaterdagmorgen gewoon bezet. Burgemeester Verheyen, gemeentesecretaris Sleegers en het nagenoeg voltallige secretariepersoneel waren aanwezig, al dan niet aan het werk. Vanachter de ramen van het gemeentehuis zagen zij de Duitse troepen het centrum van Erp binnentrekken en sloegen zij de ontwikkelingen lange tijd gade